Column Kim Huybrechts "De titel was binnen"

We hebben net allemaal een heel drukke periode achter de rug. Voor de één al wat meer toernooien dan de ander, maar bij mij was het elke week wel iets de laatste twee maanden. Ik wil het deze keer vooral hebben over het hoogtepunt voor mij in deze periode namelijk het winnen van de Spring Cup met ons team. Maar ik zal jullie even een overzicht geven van de prestaties die ik haalde in de afgelopen tijd. Eerst was er het Mariflex Open dat een zeer leuk toernooi werd met een goede organisatie. In de mixed met mijn vriendin Dana werden we 9e en verloren van Martinez/Goossens. Met mijn broertje Ronny verloren we de finale van Martin Adams en Ross Montgomery met 3-5. Er zat zeker meer in. We waren die dag in zeer goede doen met bijvoorbeeld winst op Whinstanley en Dawson in de halve finale. In de single ging het minder goed en werd ik 33e tegen Andy Wright.

Het weekend erna werd Open Brussel gespeeld. Dit was een zeer leuk weekendje voor mij want ik speelde drie finales en won er twee. De single en koppel won ik en in de mixed verloren we in finale van Ronny en Patricia de Peuter. Dit was een goede opwarming voor Open Antwerpen dat als volgende aan de beurt kwam. Het werd echter niet zo goed als het eerdere weekend. Bij de mixed koppels gingen we de eerste ronde eruit en bij de koppel werden we vijfde na vele wedstrijdpijlen gemist te hebben. In de single werd het nog erger en ik haalde wel een 17e plaats maar gaf een 3-0 voorsprong tegen Gino Vos nog onbegrijpelijk uit handen. Het enige positieve punt was mijn winst tegen Darryl Fitton en Ronny zijn overwinning op Ted Hankey. Op maandag hadden we nog een BDB ranking en werd ik 9e na verlies tegen C. van de Wall. Momenteel een 3e plaats voor mij op de BDB ranking maar het seizoen om mij te plaatsen voor de Europa cup in Turkije is nog lang.

Nu komt het mooiste wat ons Belgenlandje in lange tijd is overkomen. We wonnen namelijk de Spring Cup in Hongarije met ons herenteam. Dit was maar liefst 13 jaar geleden. Na een lange heerschappij van Nederland is er eens een ander team de grote winnaar. En ik denk wel dat ik mag stellen dat het zeker verdiend is als je 32 punten voor staat op de nummer twee. Voor mijzelf was het teamevent een groot succes. Ik werd 1e en scoorde zo de meeste punten voor mijn team. Altijd leuk om mee te nemen.

Op dag 1 moesten we drie wedstrijden spelen. Hongarije, Duitsland en Nederland waren aan de beurt. Ik zei nog tegen Geert de Vos “Na dag 1 kan het al zo goed als gespeeld zijn voor ons…”. Als je zou verliezen tegen de Duitsers en de Nederlanders wordt het nog moeilijk. Maar eerst de Hongaren. Dit team is altijd één van de mindere landen maar dit jaar was het anders. Ze waren heel sterk met als klein voorbeeldje mijn allereerste leg van de Spring Cup: 134, 180, 100 maar ik mocht niet aanleggen voor 87 want mijn tegenstander maakte de eerste leg af in 12 pijlen. Uiteindelijk won ik zelf wel met 5-2, maar het werd een teleurstellende eerste wedstrijd voor België. We wonnen met 30-26. Dit moesten we proberen goed te maken in wedstrijd twee tegen Duitsland. Niet evident dus, maar het werd een monsterscore: 40-16. Dit was meteen goed voor ons moraal voor de volgende wedstrijd. Ikzelf won met 6-1 van Marko Puls. Die ene leg die ik verlies gooi ik 180, 180, begin met triple 20 maar de triple 19 zat er net naast en vervolgens triple 10 om hem na 9 pijlen op 32 te zetten. Helaas mistte ik 12 pijlen en verloor dus een zeer domme leg. Onze spirit werd groter met de minuut en de sfeer was optimaal. Dit was dan ook nodig voor wedstrijd drie, de laatste maar belangrijkste van de dag. Voor het toernooi zei ik nog “Wie Roosenbrand krijgt zal het mogen kunnen want hij is de man in vorm”. Zelf wou ik hem dus zeker niet loten want ik had dan ook nog eens de mentale kwestie van de Lakeside kwalificatie van 3 jaar geleden. Altijd toch een nadeel met dat in je gedachte. Maar er is zo’n regel dat als je zegt wat je niet wil krijgen, je het toch krijgt… Ik wist dus wat me te doen stond. Voor een team kan ik mij altijd beter inzetten dus begon ik toch vol goede moed aan de wedstrijd. En wat bleek het ging beter dan verwacht. Fabian miste af en toe een dubbel en het scoren ging hem ook niet voor de wind. Ik won met 6-1 en ook weer één leg met 4 pijlen die ik mis, maar goed Fabian had ook kansen laten liggen dus al bij al zeker een goed resultaat. Feest in het Belgisch kamp want na dag 1 stonden we aan de leiding.

Op dag 2 begonnen we aan de wedstrijd tegen Oostenrijk. Zelf kreeg ik het niet al te moeilijk want ik won met 6-1 en toch weer één domme leg die ik weg geef. Ik mis 15 pijlen voor 7-0. Pff, wordt wel frustrerend op d`n duur. We wonnen met 39-17, dus een goede uitslag. In de laatste single ronde was Zwitserland aan de beurt. Ik moest tegen Peter Schönauer. Het werd m`n moeilijkste single wedstrijd maar won hem wel met 4-3, na een 3-1 achterstand. Weer 39-17 gewonnen. Voorlopig België nog aan de leiding en ook ikzelf kwam aan de leiding in het individueel klassement. De koppels speelde ik uiteraard met m`n broertje Ronny. En de volgorde was dezelfde als de singles, dus eerst Hongarije. We waren echt allemaal supergemotiveerd want we waren al lang niet meer zo dichtbij de eindzege geraakt. Toch waren we op onze hoede voor die eerste wedstrijd want de Hongaren hadden al bewezen een goed team te hebben. Dit bleek een goede gedachte te zijn want iedereen deed wat hij moest doen en zo wonnen we overtuigd: 36-20. Zelf wonnen Ron en ik met 5-2. Nu weer die Duitsers. Ik zei al lachend dat dezelfde uitslag goed zou zijn, maar blijkbaar moet ik toch eens pronostiekjes gaan invullen want we haalden exact dezelfde cijfers als in de single ronde. Het werd 40-16 en dus een superuitslag. Ik en Ronny wonnen overtuigend met 6-1 van S. Scheider en T. Müller. We hadden een mooie voorsprong uitgebouwd en konden die veiligstellen met een overwinning op Nederland nu, maar van de andere kant konden we ook alles verknoeien als we nu verloren. Aangezien Nederland achterstond pepte we onszelf op dat zij meer druk hadden dan wij en het voor hen dus moeilijker was. Ron en ik gingen vol voor de overwinning en we speelden erg goed tegen R. Hofstra en S. Gerritsen. We wonnen met 6-1 en verdiend. Niet te lang stilstaan bij onze overwinning maar onze teammaten aanmoedigen. Uiteindelijk wonnen we vlotjes met 38-18. Dit was een uitslag die onze stoutste verwachtingen voldeed. Het was zo goed als binnen voor ons. De sfeer was dan ook uitermate goed en het was zelfs een sfeer zoals je in de voetbalstadions wel ziet. Met het hele team zongen we overwinningsliedjes en echt iedereen deed mee. Dit zegt dus veel over onze sfeer die er was. Nog twee opdrachten tot een goed einde brengen en “The Cup” was binnen voor ons. Eerst Oostenrijk. Zoals verwacht was dit geen al te groot obstakel en 44-12 werd de einduitslag. Ron en ik wonnen weer vlotjes met 6-1. Wel het vernoemen waard bij Oostenrijk, er speelde een jong ventje van 16 mee en die heeft enorm veel talent. Ik weet zeker dat we er nog veel van zullen horen. Cor Ernst heeft mogen ondervinden wat dit kereltje in huis had op het single toernooi van de Spring Cup. Nog één wedstrijd en het stond zwart op wit dat we de titel pakte. Zwitserland was slecht gestart maar had inmiddels de schade opgehaald en 42-14 werd het. De titel was binnen!

Het gevoel op dat moment was onbeschrijfelijk. Eindelijk na 13 jaar nog eens winst voor ons. Verder haalde Ronny nog de Spring Cup titel binnen in het individueel toernooi tegen Geert de Vos. Dit was de kers op de taart. Twee Belgen in de finale van het single toernooi. Dit was de beste ploeg die ik heb meegemaakt op die keren dat ik erbij was met het nationaal team. Dit bedoel ik niet qua niveau maar wel qua sfeer wat toch een belangrijke factor is. Ik ben er zeker van dat net die factor de sleutel van ons resultaat was. Ik wil dan ook al onze spelers, zowel dames als heren en niet te vergeten onze coaches, bedanken voor dit onvergetelijk succes. Volgend jaar is de Spring Cup in België en hopelijk kunnen we onze titel daar met succes verdedigen.

Groetjes Kim