Column Mister 20 “Het einde van een tijdperk nadert”

De lampen zijn uit en duizenden mensen scanderen je naam. Langzaam maak je jezelf klaar en dan begint de mastercaller “Please welcome, the five time champion of the World”. De mensen gaan totaal uit hun dak en de lampen gaan aan en schijnen in jouw richting. De Eye of the Tiger wordt ingezet en je betreedt het podium…

Zo kan een droom van een willekeurige darter eruit zien. Echter bij één darter in Nederland is deze droom werkelijkheid geworden. Natuurlijk heb ik het hier over Vincent van der Voort… Even alle gekheid op een stokje natuurlijk. Raymond van Barneveld is een instituut geworden op het dartsgebied in Nederland. Dit had ik in mijn vorige column ook al aangehaald. Ik hoopte van harte dat hij goed terug zou komen tijdens de World Matchplay. Wat is het toch prettig als mensen daadwerkelijk ook doen wat je van ze verlangt. Raymond is terug en hoe. Hij liet vreugde en vechtlust zien tijdens de finale. Dat Phil Taylor zou winnen zat er natuurlijk in. Echter dat Raymond zo lang bij zou blijven hadden weinig specialisten verwacht. Hij deed het weer. Je ziet het, een beetje oefenen en hij kan gewoon mee. Nu echt uren erin stoppen en Taylor gaat er gewoon aan. De manier van gooien van Barney is zo ongelooflijk mooi. Poetry in motion, zoals de Canadezen zo mooi zeggen.

Ik wil al snel even vooruit kijken naar het wereldkampioenschap. Als Barney deze vorm vasthoudt dan zie ik niemand hem verslaan tot de halve finale/finale. Ik hoop tijdens het WK ook op de terugkeer van de “karakter” mensen zoals Peter Manley, Wayne Mardle en noem ze maar op. Ik hoop dat ze hun beste darts weer terugvinden. Vooral Manley vind ik echt een aanwinst indien hij weer zijn ding kan doen. Tevens denk ik dat het aankomende WK de doorbraak wordt van één van de grootste talenten die de dartssport kent. Ik zie elke Nederlandse dartsliefhebber opveren en denken “Michael Van Gerwen”. Helaas, ik bedoel natuurlijk Adrian “Jackpot” Lewis. Als je deze gozer ziet gooien denk je toch ook bij jezelf van “Pff, dit natuurtalent moet een keer doorbreken”. Juist dat gaat er dus dit WK gebeuren. Lewis weet eindelijk de wil op te brengen om van Taylor te winnen tijdens de kwartfinales, om vervolgens in de halve finale wraak te nemen op Peter Manley. En dan in de finale wint hij van een geweldige Raymond van Barneveld die in zijn weg naar de finale heeft afgerekend met oud winnaars die zijn opgestaan. Hij wint de kwartfinale in een sudden death leg van Dennis Priestley om vervolgens in de halve finale met een 167-finish wederom in de sudden death leg te winnen van the Darth Maple John Part. In de finale zien we dan weer een weergaloze partij. Blinde 180’ers en alles zal erin zitten. Een finale die uiteindelijk gewonnen wordt door Jackpot, die na zijn laatste dubbel 20 ter aarde valt met zijn handen in de lucht. Eindelijk zal hij het juk hebben afgeworpen wat Taylor al die jaren over hem heen had gedrapeerd. Eindelijk zal hij behoren tot de dartselite. Eindelijk zal hij zijn talent tot uiting weten te brengen. Eindelijk zal hij behoren tot de World Championship groep van Unicorn.

De dartswereld zal nooit meer hetzelfde zijn. De stoelpoten van Taylor zijn al half doorgezaagd. Lewis zal het laatste zetje gaan geven. Het einde van een tijdperk en het begin van een nieuwe.