Column: “Nummer acht” roept Co, zwijgt even en zegt dan “En twintig!”

Af en toe kijk ik in mijn glazen bol en zie dan dingen zoals ze misschien in de toekomst de waarheid zouden kunnen zijn. Mijn digitale glazen bol vraagt, wat ik zien wil. Ik toets in: ‘Darters’ en ‘2040’. Langzaam en vaag komen de eerste beelden binnen: Huize Weltevree! Even later zie ik ouwe mannetjes aan de bingo zitten. Eén voor één begin ik de hoofdrolspelers te herkennen. Co en Roland doen samen de bingomolen, Roland haalt de balletjes uit het tonnetje en Co leest ze voor. Co zit nog steeds vol humor en de grappen zijn dan ook niet van de lucht.

Hij roept: “Nummer acht!” zwijgt even en zegt dan: “En twintig!”. Gevloek en gekras zijn het gevolg en het duo heeft de grootste lol. Co en Roland zijn qua uiterlijk nauwelijks veranderd en ook hun streken zijn gebleven. De eigenaar van Huize Weltevree heeft al regelmatig gedreigd om hun eruit te zetten, maar ja, de bingo levert goed geld op en daar is Phil altijd al gevoelig voor geweest. De laatste ronde met de grootste prijs wordt altijd door Phil gewonnen, dat heeft hij zo met Co en Roland geregeld. Iedereen weet het maar niemand zegt er wat van. Ze koesteren hun ouwe dag.

Plotseling wordt er op de ramen gebonsd: “Ik wil erin! Laat me erin!” “Opsodemieteren Martin, jij komt er niet in!” Teleurgesteld druipt Adams af. Eén keer per jaar met kerst is hij welkom, maar dat hoeft voor hem dan ook niet meer. Een stokdove en slapende Mervyn schrikt wakker. De oorbeschermers zijn vervangen door een gehoorapparaat. Hij moet hem op 10 zetten om de rest van de bingo te volgen.

Opeens een schreeuw van onder de tafel: “Au, au, ik zit met mijn vlecht in de bingomolen!” klinkt het van Down Under. Roland peutert hem voorzichtig los. “We gaan voor een plusje en het kruisje” Roept Co. “Ja wat wordt het nou? Een plusje of een kruisje?” “Beide mag!” “Dat kan niet, want dan heb je een volle kaart!” “Nee het is of een kruisje, of een plusje!” Mokkend gaat Kevin akkoord. Na twee balletjes roept Wayne: “Bingo!” “Dat kan niet” legt Roland uit “Er moeten er minstens 5 gevallen zijn.” “Ja maar nu moet ik een liedje zingen, toch?” De verpleging kent hem en ‘Stir it up’ galmt al uit de boxen. Wayne danst achter de rollator en zijn meezingen wordt vooral door hemzelf erg gewaardeerd.

Mervin slaapt rustig door, vast bij vergissing de oordopjes ingedaan. “Het volgende nummer” roept Co. “Tripple 11!” De Engelsen kunnen de rekengrapjes van Co maar nauwelijks waarderen. Heel langzaam komt er een mannetje van de gang gestroffeld. “Ben ik te laat?” “Nee hoor, doe lekker mee.” Tevreden gaat Pipe zitten. Dan lawaai bij de draaideur, een rollator zit klem en wil niet meer voor- of achteruit. “Help me! Ik zit vast!” “Dat ben jij toch wel gewend!” Is het misplaatste grapje van Co. “Pas maar op met je grapjes!” zegt een stokoude Fitzmaurice. Chris wordt bevrijd en zit even later bij Raymond te spieken, naar de al reeds gevallen nummers.

Tussen de balletjes door wordt er constant geroepen: “Wat is dat voor vogel? Er komt regen! Kijk de verpleegster bukt!” Peter Manley kan het niet laten! Alle trucjes worden uit de kast gehaald, om de rest af te leiden. De bingo gaat verder en dan klinkt het heel bescheiden: “Bingo!” Iedereen kijkt op, ze hadden de kaart bijna vol, de jaloezie speelt op! Wie o wie? Dan staat de winnaar op en alle afgunst verdwijnt, ze applaudisseren allemaal en het wordt hem van harte gegund. Bruce Spendley wint de zelfgebreide sokken van Silvia.

King wordt wakker gemaakt om te gaan biljarten en als laatste klinkt Co over de boxen: “De ballen jongens!”