Column: "Taylor is laatste beetje van zijn krediet aan het verspelen"

Taylor is het laatste beetje van zijn krediet aan het verspelen van wat hij bij mij nog had. In aanloop naar zijn laatste WK hobbelt Taylor van incident naar incident. De handdoek affaire met Cory Cadby is nog maar nauwelijks vergeten of Phil zoekt een volgend slachtoffer. Daryl Gurney moest eraan geloven. Gurney had op de World Grand Prix een voorvalletje met Whitlock, nou ja, voorvalletje? Hij liep hem bijkans ondersteboven. Kennelijk vond ome Phil het nodig om zich hiermee te bemoeien.

In verschillende interviews voor en na hun partij op de Grand Slam maakte Phil Daryl helemaal af. Omdat Daryl geen glaasje water voor hem had ingeschonken, was hij ‘een respectloos eikeltje’. ‘ Laat hem maar naar huis gaan en in een hoekje huilen. Het boeit me eerlijk gezegd geen reet.’ ‘Gurney’s gedrag is verkeerd en hij is absoluut de toekomst van het darten niet!’ beet The Power in de microfoon.

Vlak voor de partij tegen Michael van Gerwen haalt Taylor er uitgerekend Cory Cadby bij: ‘Ik zal Cadby leren om van Gerwen te verslaan.’ Michael pareerde: ‘Dan moet hij eerst mij verslaan, voordat hij anderen kan leren hoe het moet.’ Taylor greep tijdens de partij, die hij dik verloor, weer een nietszeggend incidentje aan. Van Gerwen zou te nadrukkelijk juichen. Na een duw sprak hij van Gerwen hier in een pauze op aan. Van Gerwen beet misschien wel iets te hard terug: ‘Oprotten lul.’

Andere darters lopen in hun hele carrière niet tegen zoveel opstootjes aan, als Phil Taylor in de laatste maanden. Zijn het de laatste krampachtige bewegingen van een afscheid nemend voormalig kampioen? Is het zijn belerende arrogantie? Is het zijn laatste mogelijkheid om maximale druk op zijn tegenstanders te leggen voor het WK? Is het grootheidswaanzin? Of is het gewoon zijn aard?

Als onbetwist nummer één van de wereld gaf hij altijd complimentjes aan zijn verslagen tegenstanders. Dit vond ik altijd uiterst arrogant. Zo van, o wat zijn jullie goed, maar ik ben lekker veel beter. Tegenstanders die hem iets te na kwamen, maakte hij op zijn manier kapot. Hij verloor eerder zelden of nooit, nu met grote regelmaat. Hij dwingt niet meer het respect af van vroeger, velen zien hun kans en strijden een gelijkwaardig duel. Dit zint hem maar niks, hij de beste darter ooit. Misschien maakt een dergelijke loopbaan je ook wel automatisch arrogant en op zich vind ik daar nog niet zoveel mis mee. Toch heeft hij in mijn ogen niet het recht om te schreeuwen, dat hij meer respect verdient, terwijl hij zelf nauwelijks tot geen respect geeft.