Column: Euforisch na een overwinning en in zak en as na verlies

Gister weer eens zo een partij tegen een tegenstander waar we al jaren tegen gooien. Het gaat altijd gelijk op en vooral de singles zijn altijd spannend. Vanaf de tijd van de loopfiets komen we elkaar al tegen en natuurlijk is er in de loop der jaren genoeg gebeurd. Van supergezellig tot net je dag niet, maar altijd elkaar plagend tot het verdwijnende bloed onder de nagels.

Hun schrijver die geen seconde stil zit en af en toe bewegingen maakt alsof de coke van de laatste jaren zich in zijn zitvlak heeft samengeklonterd. Of uit frustratie de pijlen in de zojuist opnieuw gelambriseerde muur gooien, dit tot ergernis van de nieuwe uitbater van het etablissement. Of die keer dat de schrijver een plotselinge aanval van selectieve hikbuien krijgt. Zo selectief dat het hikken alleen plaatsvindt als wij aan de beurt zijn en de hevigheid van het hikken bij een dubbel voor ons bijna ziekenhuiswaardige proporties aanneemt.

Van voor het bord langs vliegende viltjes tot vallende stiften en pijlen, alles is in de loop der jaren langsgekomen. Toch is er een bepaald respect. Altijd samen in de hoogste klasse, nooit gedegradeerd en nooit kampioen. Altijd samen lol maken en altijd gebeurt er wel iets. Buiten het darten om zouden we vrienden kunnen zijn, of minstens goede kennissen. Op een dartavond zelf gezworen vijanden. Terwijl de niet hoeven gooiende spelers schouder aan schouder naar het voetbal kijken, treiteren onze teammaten elkaar op twee meter zevenendertig de tent uit.

Tegen dit team is een koppel verliezen van ondergeschikt belang. Je single! Dat is waar het om draait! Deze bepaalt of je met opgeheven hoofd de avond doorkomt, of dat je als een dooie mus de halve avond troost moet zoeken in een biertje. Deze avonden zijn typerend voor wat het darten zo leuk maakt! Euforisch na een overwinning en in zak en as na verlies. Gelukkig geldt dit voor beide kampen en valt het soms de ene en dan weer de andere kant op. Zodat we elkaar de volgende keer weer met frisse moed voor het bord wegplagen.

Na afloop een gezamenlijk biertje, het liefst op hun kosten en na het uitgebreide toosten en ‘succes verder’ op huis aan. Op bed liggend nog even de avond door je hoofd laten gaan en tot de tegenstrijdige conclusie komen: Wat zijn het toch gigantische gezellige klootzakken!