Een verbijsterend interview uit 2007 met The Voice of Darts

Naar aanleiding van het overlijden van Sid Waddell ontvingen we op de redactie van Dartfreakz.nl een interview met The Voice of Darts welke dateert uit 2007 en werd afgenomen voor het Grand Slam Darts Magazine. Het werd een openhartig gesprek en met name het antwoord op de laatste vraag is inmiddels 5 jaar later verbijsterend te noemen. Samen met drie unieke foto’s die zijn genomen van The Voice of Darts in actie, blikken we terug op het interview van 5 jaar geleden.

Het meest merkwaardige stemgeluid dat je ooit bij het darts hebt kunnen horen is van Sky Sports commentator Sid Waddell. Hij was bij de BBC al één van de mannen van het eerste uur en is een stuk veelzijdiger dan je in eerste instantie zou verwachten. Waddell, die inmiddels de eerbiedwaardige leeftijd van 67 jaar heeft bereikt, weet nog niet van ophouden. Dus mailden wij hem 20 vragen en ontvingen evenzoveel prachtige antwoorden.

1. Je vader werkte als mijnwerker. Was jij je er als kind van bewust dat hij een gevaarlijk beroep uitoefende?
“Ik was het met terdege bewust dat mijn vader Bob een erg gevaarlijk beroep uitoefende. Toen ik ongeveer acht jaar oud was, veranderde zijn werkzaamheden van het vullen van kolenwagens naar het wegtrekken van steunpilaren; zijn team en hij lieten een schacht instorten als een mijngang geen kolen meer bevatte. Daar werd erg goed voor betaald, maar hij is meermalen aan de dood ontsnapt als delen van de schacht ook instortten. Bij één van die keren kostte het uren om hem weer uit te graven. Ik was katholiek en vroeg aan het begin van mijn avondgebed altijd of God er voor wilde zorgen dat mijn vader weer veilig thuis kwam.”

2. Je won een studiebeurs voor het St. John’s College in Cambridge. Hoe kreeg je dat voor elkaar? St. John’s is één van de duurste universiteiten en jij was de zoon van een mijnwerker. Sloot jij je ook aan bij het beroemde koor van St. Johns?
“Ik had een fotografisch geheugen en toen ik ongeveer 16 jaar was kende ik grote delen van de Engelse literatuur en geschiedenis uit mijn hoofd. Daardoor werd ik in 1959 toegelaten tot St. John’s. Ik amuseerde me daar prima en was de ‘Jester’, een soort hofnar, van de roeivereniging en aanvoerder van het dartsteam. Wat het koor betreft kan ik kort zijn: ik ben met goede cijfers afgestudeerd, maar heb nooit een voet in de kapel gezet.”

3. Je was op St. John’s ook goed in rugby. Hoe komt het dat je nooit rugbycommentator bent geworden?
“Ik had eigenlijk nooit de ambitie om commentator te worden, maar vanaf 1972 begon ik voor de nationale televisiezenders programma’s te maken over sporten die in pubs werden beoefend. Het gevolg daarvan was dat de BBC mij in 1978 dartscommentator maakte, omdat ik de spelers kende. Jarenlang kreeg ik veel kritiek te verduren omdat ik te enthousiast was, teveel Geordie (het dialect van iemand die, zoals Sid, uit Northumberland komt, red.) sprak en veel te theatraal was.”

4. Hoe ben je na je studie in de televisiewereld verzeild geraakt?
“Ik had een toneelstuk voor televisie geschreven en won daarmee een prijs. Daarnaast deed ik wat onderzoek voor Granada Televisie. In 1965 kreeg ik van hun mijn eerste baantje bij de televisie.”

5. Hoe kwam je op het idée voor The Indoor League? Kon je vermoeden dat het opnemen van darts in dit programma zo’n invloed zou hebben voor de ontwikkeling van de sport?
“Het idee ontstond tijdens een vergadering met tv-producers, die gek waren op het kegelspel en darts. Ik was zelf ook dol op pool. We hadden toen natuurlijk geen idee dat darts zo groot zou worden.”

6. Je was één van de grote stemmen van het darts in de beginjaren. Kun je de grootste verschillen noemen tussen toen en nu in darts en de uitzendingen van darts?
“Aan het einde van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig was het commentaar bij de Embassy altijd uiterst kalm. Ik sprak bijna nooit met stemverheffing. Er was ook geen drukke muziek of de sfeer van een rockconcert. De spelers dronken, op het podium maar ook daarbuiten, veel meer alcohol dan tegenwoordig. Een groot deel van de pers bespotte de sport vanwege dat drankgebruik. Er overheerste een gevoel dat de sport werd beoefend door hufters.

Tegenwoordig beschouwt Sky de sport als een echt opwindend spektakel en we melken ieder dramatisch moment volledig uit. Dat doen we onder andere door het moment vanuit iedere denkbare hoek te laten zien, waardoor je de enorme vaardigheden van de spelers benadrukt.”

7. Je hebt twee kinderseries voor de BBC geschreven: Jossy’s Giants en Sloggers. Hoe is dat ontstaan?
“Mijn zoon Daniel speelde als jongen tussen 1984 en 1992 voetbal en cricket. Wat ik toen allemaal meemaakte vormde de inspiratie voor de twee series. Ik werkte toen bij de BBC en stuurde mijn ideeën naar het hoofdkantoor in Londen. Daar waren ze zo enthousiast dat we de series gingen maken. Ik vond het het leukste om met de jonge acteurtjes van Joss’s Giants op locatie te gaan; de kinderen kochten grote galzen bier voor me, in de hoop meer tekst te krijgen!”

8. Wat vond je leuker om te doen: de Russel Harty Show of Waddel’s World?
“Waddell’s World was één van mijn favoriete programma’s omdat ik wekelijks in een andere huid kon kruipen. Ik moest leven als een butler, een werkeloze of als een woonwagenbewoner. Dat bood een mooie mix van serieuze onderwerpen met een laagje humor.”

9. Waarom heb je de National Lottery Red Allert (1999) maar éénmaal gepresenteerd?
“In het kort kwam het hierop neer: De producers van de nieuwe Lottery Show wilden een totale verandering. Ze zagen mijn stem als het hoofdbestanddeel daarvan. Na één uitzending kreeg ik de zak omdat de sponsors mijn stem niet leuk vonden en de BBC zwichtte onmiddellijk.”

10. Wat was voor jou de belangrijkste redden om naar Sky Television (en de PDC) te gaan?
“Ik was in 1994 zelfstandig ondernemer. Vanaf 1978 had ik gewerkt bij alle BBC dartsuitzendingen. Ik steunde de ‘rebellen’ van de PDC, maar liet dat nooit van invloed zijn op mijn commentaar tijdens evenementen van de BDO. Toen Sky me in juni 1994 vroeg om voor hun te komen werken, pakte ik die kans met beide handen aan. Ook omdat ik daardoor kon gaan samenwerken met mijn vriend Dave Lanning.”

11. Je geeft niet alleen commentaar bij darts, maar ook bij biljart en pool. Welke sport vind je het leukste om te becommentariëren?
“Pool is leuk, maar darts is het meest bevredigend om te doen. Het schenkt me onwaarschijnlijk veel voldoening in mijn werk, als ik net zoiets als de WK-finale tussen Van Barneveld en Taylor achter de rug heb.”

12. Welke van je elf boeken beschouw je zelf als de beste?
“Jossy’s Giants is het leukste project waar ik aan heb gewerkt. Zowel als boek, toneelstuk en musical. Maar ik denk dat Bellies and Bullseyes mijn beste werk is. Het is heel persoonlijk, erg eerlijk en bijzonder hartstochtelijk. Iedereen in Nederland zou het in augustus, als het boek uitkomt, moeten kopen!”

13. Was je zelf een beetje goed in darts?
“Rond 1960 speelde ik darts op de universiteit. Dat ging me niet slecht af. Tegenwoordig speel ik nog maar zelden. Ik ben momenteel wel aardig goed in pool.

14. Welke van al je beroemde one-liners is je favoriet?
“We couldn’t have more excitement if Elvis walked in and asked for a chip sandwich. (We hadden niet méér opgewonden kunnen zijn, als Elvis was binnengewandeld en om een boterham met hagelslag vroeg). Dat is een prima voorbeeld van het perfect ‘Sidisme’. Het is snel, heeft een bedaard en kort gehouden ritme, bovendien algemeen door de beeldende verbinding met Elvis en eindigend met een onverwacht levendig toonbeeld van eenvoud. Letterlijk: minder is meer.”

15. Komen die one-liners zomaar bij je binnenvallen als jet commentaar geeft, of bedenk je ze vooraf en wacht je op het juiste moment om ze te gebruiken?
“Nu ik er van overtuigd ben dat mijn humor aanslaat bij de kijkers, Nederlands, Engels, Amerikaans of Filipijns, laat ik het volledig van binnenuit losbarsten. Heel af en toe zie ik iets over voetbal, cricket of popmuziek en laat dat sudderen tot het me goed uitkomt.”

16. Hoe bereid jij je voor op je werk?
“In mijn BBC-periode hing ik, als ik wat gespannen was, een beetjes rond bij de spelers. Ontspanning in nu het sleutelwoord. Voorafgaand aan een belangrijke wedstrijd doe ik een half uur ademhalingsoefeningen. Ik ben astmatisch en moet era an werken om mijn stem goed te krijgen. Vervolgens bestudeer ik de statistieken, ga in het commentaarhokje zitten en ontspan me. Na afloop drink ik twee biertjes en ga dan lekker slapen.”

17. Je werd gekozen in de top tien van de All Time Great Northumbrians. Je eindigde op de zevende plek, drie plaatsen boven voetballegende Sir Bobby Charlton. Ben je ijdel genoeg om dat leuk te vinden?
“Het was geweldig om boven Sir Bobby te eindigen. Ik ben niet echt ijdel. Niet sinds de blik in de spiegel niets anders meer oplevert dan een wat uitgezakte kerel met een wilde blik in zijn ogen. Het haar wordt ook al minder…”

18. Wat was de beste dartswedstrijd waar je ooit commentaar bij hebt gegeven?
“Dat was onbetwist toen Eric Bristow, in de halve finale van het WK van 1997, bijna Phil Taylor versloeg. Het publiek werd dol en Phil huilde en schokschouderde nog een uur na zijn ternauwernood gewonnen wedstrijd.”

19. Wat is het grappigste dat je ooit bij het darts hebt meegemaakt?
“Dat was in de Fiesta Club in Stockton, Middlesbrough, tijdens de British Pro van 1981. Alan Evans speelde tegen Byron Wozencraft, die 35 grams bommen richting dartsbord slingerde. Midden tijdens de wedstrijd tussen de twee Welshmen, donderde, waarschijnlijk onder invloed van die kanonskogels van Wozencraft, de ring er half af. Daardoor was de bull onbereikbaar geworden. Om de ontstane ellende te verergeren, gooide Evans onderhands naar het bord. De hele zaal ging in een collectieve lachstuip. Net als de beide darters. Ik kreeg achteraf ongenadig op mijn falie omdat ik live in de uitzending de slappe lach had gekregen.”

20. Op 10 augustus van dit jaar was het 67 jaar geleden dat je werd geboren in Alnwick, Northumberland. Hoe lang mogen we nog genieten van jouw ‘Geordie’ stem bij de dartswedstrijden?
“Ik vermaak me meer dan ooit. Het is dus niet ondenkbaar dat ik nog een boek over darts zal schrijven en dat ik tot 2012 in het commentaarhokje blijf zitten. Als ik daar nog de lucht voor heb…”

Met dank aan Hans Willink voor het interview en de foto's
.