Column Ron van den Berg: "Haal de titel 'WK' van de Lakeside af"

Waarschijnlijk zit er geen hond te wachten op mijn overpeinzingen en gedachten jegens de dartsport en de dartwereld, maar je weet het nooit.

Behalve het recentelijk winnen van het jaarlijkse campingtoernooi, waarbij met name het recreatieve karakter ervan en de kwantiteit het absoluut wint van niveau en kwaliteit, hou ik me amper nog actief bezig met mijn nog steeds geliefde sport en ben ik actief en oplettend kijker van datgene wat de TV ons aan beelden levert. Af en toe kom ik nog weleens een oudere jongere tegen die destijds al dartend door Nederland en omstreken reisde, die mij een blik van herkenning gunt om vervolgens weer, net als ik, verder de vergetelheid in te wandelen. “Out of sight means out of mind” en dat is inderdaad een “vérité comme un chien” om maar even een internationaal karakter aan dit verhaal te geven.

Kijk maar eens naar bijvoorbeeld Andy Hamilton. In 2012 nog finalist op WK van de PDC en nummer 5 van de Order of Merit. Vervolgens de grote man in Premier League en demonstraties. Hoofd en hart verliezend aan de aandacht om thans medio 2018 “furore” te maken op Open België van de BDO, weliswaar een 9-darter producerend, maar verder geen potten brekend, laat staan dit toernooitje (met alles respect) te winnen. Deze man kan absoluut goed darten en is zelf ook enthousiast richting een comeback naar de PDC. Gaat dat het ook worden? Je weet het nooit.

Hiermee link ik nog even terug naar mijn vorige verhaal van juni over BDO en PDC; een thema wat mij toch aan het hart ligt en waar ik dan toch nog even over wil uitweiden, want als frequent lezer van Dartfreakz.nl komen er van beide bonden berichten. Hoe enthousiast en goed bedoelt ook; de huidige dartkijker en –lezer heeft veel minder “link” met BDO-zaken als met PDC-zaken. De darter-in-hart-en-nieren leest alles en heeft ook interesse in alles, maar de (met alle respect) gemiddelde lezer en kijker trekt zich veel meer aan van berichten over de verrichtingen van Nederlanders op de World tour van de PDC in Australië dan over de huidige al dan niet kwalificerende Nederlanders voor dat WK.

Uiteraard niets afdoende aan de prestaties van de genoemde mensen, die ik allemaal een zeer warm hart toedraag en alles gun wat er te gunnen valt. Maar daar waar deze mensen allerlei toernooien moeten afreizen om zich te kwalificeren middels een puntensysteem tegen een prijzengeld wat alleen bij winst enigszins de kosten dekt en wat extra’s overlaat, zien we bij de PDC de Protour toernooien, waarbij je bij de laatste 32 al evenveel geld verdiend heb als bij het winnen van diverse BDO ranking toernooien.

De absolute top van de BDO spelers kunnen rondkomen van hun inkomsten binnen het darten, maar dat houdt bij nummer 8 van de BDO wereld al gauw op, daar waar de top-32 van de PDC allemaal kunnen leven van hun dartactiviteiten en de top 8 met riante bedragen door het leven gaat.

Het lijkt me thans dan toch wel het moment, zeker met een nieuwe voorzitter bij de BDO (succes Des Jacklin) om realistisch te worden in de huidige wereld en het toernooi niet echt meer het WK te noemen, maar dan meer te richten op historie en traditie en Lakeside als het allergrootste BDO toernooi te houden. Haal die titel eraf, want de huidige dartlezer gelooft dat allang niet meer en de huidige dartkijker kan dat evenement toch amper meer bekijken bij gebrek aan TV coverage.

Ik ben sowieso benieuwd of deze nieuwe voorzitter nog enig stof zal doen opwaaien.

Je weet het nooit.

Terug naar goed kunnen darten en dingen bereiken. Uiteraard is de huidige wereldkampioen Rob Cross het grote voorbeeld voor alles en iedereen met 3 pijlen in de hand. Een droomscenario om je vanuit de kroeg te laten inschrijven voor Q-school om vervolgens een jaar later de wereldbeker te mogen winnen van de op dat moment afscheid nemende 16-voudige wereldkampioen. Hoe mooi en hoe geweldig. Jaren geleden toen ikzelf nog op de vele toernooien de mensen op de vloer meemaakte, viel al op dat er gigantisch veel talenten rondliepen, die allemaal op commando 12 darters konden gooien en al babbelende de ene 140 na de andere het bord injoeg. Dat is nu nog zo en dat zijn inderdaad honderden spelers. Rob Cross is boven komen drijven uit een hele massa van dergelijke jongens. Rob had dan wel de wind mee en had op de cruciale momenten net even het ene kleine greintje geluk. De anderen nog niet. We hebben allemaal die momenten gehad, dat het net even niet ging. Net met 3–2 verliezen omdat je op het moment suprême mist. Buitenkantje ijzer in plaats van midden in die bull. Hoekje van de verkeerde dubbel.

Het niveau van de dartspelers blijft stijgen dus de top wordt weer breder en breder, wat prachtig voor de sport is. Justin van Tergouw die zijn 1e internationale titel pakt als 18 jarige. Proficiat en hulde. Ga zo door. Op zijn tijd naar de Q-school en alles pakken wat er te pakken valt. Je weet het nooit.

Tenslotte nog iets over het niveau van de huidige absolute wereldtop, die thans “down under” hun kunsten aan het vertonen zijn. Wat valt er op? Dat Gary Anderson, ongenaakbaar in Blackpool, thans minder van zich doet spreken. Dat Michael van Gerwen vorige week won in Auckland, maar in Blackpool de eerste ronde niet overleefde en afgelopen weekend toch een dikke klop kreeg van Peter Wright.

Wie is de beste nu? Tot nu toe 5 World Series toernooien gespeeld en tot nu toe iedere keer een andere winnaar. Dus wie is thans de beste? Niet geremd door enige kennis van zaken zeg ik dat er op dit moment niemand echt boven het maaiveld uitsteekt. Dus in dat kader maken we allemaal kans op de wereldtitel. Pak je pijlen en ga (of blijf) oefenen!. Je weet het nooit.

Ron van den Berg
14 Augustus 2018