Blog Bas Engelen: Barneys PDC WK Top 3 'He came in with a bang!'

Raymond van Barneveld gaat beginnen aan zijn 14de PDC WK. Als ik terug denk aan al die edities dan kan ik me geen WK herinneren zonder drama, helaas wel zonder hoogtepunten. Maar als je gaat kijken naar de resultaten dan is het toch wel erg indrukwekkend. Vorig jaar ging Raymond eruit in de eerste ronde, maar de jaren daarvoor was het: kwartfinale, halve finale, halve finale, halve finale, kwartfinale, laatste 16 en halve finale. In dit rijtje werd hij twee keer uitgeschakeld door Phil Taylor en twee keer door Michael van Gerwen. Ik ben diep onder de indruk van deze lijst en ik denk dat de meeste er zo naar kijken, maar we weten ook allemaal dat dit niet genoeg is voor Raymond zelf. In zijn ogen is er maar één plek die telt. Als ode aan zijn prestaties bij de PDC heb ik hier mijn persoonlijke Top 3 PDC WK’s van Barney beschreven.

#3 2017: Clash of the titans
Het jaar voorafgaand aan dit WK was pover. Het was een jaar zonder titels, maar Barney ging in geen één major in de eerste ronde eruit. Beste resultaat was de halve finale van de World Grand Prix waar Gary Anderson te sterk was. Hij ging als nummer 12 van de plaatsingslijst het WK in en hij speelde tegen drie wereldkampioenen in dit toernooi.

Eerste ronde – Raymond van Barneveld (98,45) 3-0 (90,08) Robbie Green
Uiteindelijk zou Green weinig kansen krijgen om er een wedstrijd van te maken. Barney gunde Green maar twee legs en gooit onder andere 156 en 120 uit.

Tweede ronde – Raymond van Barneveld (103,59) 4-0 (97,03) Alan Norris
Ook de tweede ronde was een wedstrijd zonder problemen. Barney gaf geen leg af in de eerste drie sets, pas in set 4 kon Norris tegengas geven. Maar met een gemiddelde van 109 pakte Raymond ook set 4.

Derde ronde – Raymond van Barneveld (95,00) 4-3 (98,05) Adrian Lewis
Lewis begon als een wervelwind, de eerste set werd met 3-0 en 116 gemiddeld gewonnen. Vervolgens was het van Barneveld die de tweede set met 3-2 won en ook de derde set , die Lewis mocht beginnen, werd gewonnen met 3-1. De twee sets hierna waren een prooi voor Lewis, hierdoor werd het 2-3 in sets voor Jackpot. Van Barneveld moest zijn eigen set nu houden en dat gebeurde, hij won overtuigend met 3-0. Stand: 3-3, een alles beslissende set en Lewis mocht deze beginnen. Toch was het Barney die direct in de eerste leg wist te breken door in 15 pijlen uit te zijn. Hierna hield hij al zijn eigen legs waardoor een ontmoeting met The Power in de kwartfinale een feit was.

Kwartfinale – Raymond van Barneveld (96,31) 5-3 (95,65) Phil Taylor
Qua onderling resultaat zag het er niet rooskleurig uit voor Barney, 14 keer was hij de sterkste en maar liefst 53 keer won Taylor. Het werd uiteindelijk een wedstrijd waarin van Barneveld de juiste dingen op de juiste momenten deed. Nadat hij 3-1 voor kwam in sets, zakte hij wat in. Het gemiddelde daalde tot onder de 90 en Taylor pakte twee sets op rij waardoor er 3-3 op het scorebord stond. Set 7 mocht Barney zelf beginnen en deze werd met 3-0 gewonnen. Matchpoint voor Raymond, maar Taylor mocht beginnen aan set 8. In de eerste leg mist Barney een pijl op de bull voor een 121 finish en een break, Phil pakt deze: 0-1. Leg 2 is zonder problemen voor de Nederlander, maar in leg 3 laat hij weer een kans liggen op een break. Hij mist twee pijlen op de dubbel met Taylor op 123. Toch is het de Engelsman die er 1-2 van maakt nadat hij triple 19, triple 16 en dubbel 9 raakt. Taylor viert deze finish alsof hij Barney gebroken heeft, maar het tegendeel is waar. Raymond maakt er 2-2 van en in de beslissende leg staat Taylor nog op 143 wanneer de Nederlander 86 uitgooit op de bull.

Halve finale – Michael van Gerwen (114,05) 6-2 (109,34) Raymond van Barneveld
Op basis van de eerdere ontmoetingen werd er vuurwerk verwacht. En vuurwerk kwam er. Het hoogste gecombineerde gemiddelde allertijden op een WK werd in deze wedstrijd gegooid: 223,39.
Het was van Barneveld die de eerste tik uitdeelde, hij won de eerste set met 3-0. In de tweede leg trokken beide mannen het gas open, van Gerwen gooit 124 en 114 uit en van Barneveld 160. De set is met 3-2 en 124 gemiddeld voor Mighty (van Barneveld gooide 114 gemiddeld). Hierna pakken ze van elkaar een set af wat de stand 2-2 maakt. In de 16 legs die hierna nog gegooid worden, pakt van Barneveld er nog vier. Alle sets zijn voor van Gerwen die uiteindelijk ook het toernooi op zijn naam zet door Gary Anderson in de finale te verslaan. De setgemiddeldes van deze wedstrijd zijn ongelofelijk en nog steeds ongeëvenaard.
Set 1: 93,00 (0-3) 102,48
Set 2: 123,93 (3-2) 121,98
Set 3: 120,25 (3-1) 108,12
Set 4: 115,70 (1-3) 121,00
Set 5: 122,69 (3-1) 105,89
Set 6: 108,84 (3-1) 115,44
Set 7: 119,28 (3-1) 96,80
Set 8: 104,41 (3-1) 101,50

#2 2009: Runner-up
Bij de start van het WK van 2009 zat Raymond alweer bijna drie jaar bij de PDC. Het absolute hoogtepunt was natuurlijk de winst van het WK in 2007. Naast die grote prijs won hij ook de UK Open in 2006 en 2007 en vlak voor het WK haalde hij de finale van de World Grand Prix, die hij verloor van Phil Taylor. Verder bleven de grote resultaten uit en waren er misschien minder titels dan op voorhand verwacht. De vastberadenheid om in 2009 weer een gooi te doen naar de titel was dan ook groot.

Eerste ronde – Raymond van Barneveld (100,80) 3-0 (88,50) Mark Stephenson
In de eerste ronde wachtte de onbekende Engelsman, Mark Stephenson. Van Barneveld gunde de Engelsman uiteindelijk maar twee legs, hij won met 3-0 in sets en gooide een gemiddelde van 100,80.

Tweede ronde – Raymond van Barneveld (102,54) 4-1 (88,77) Wes Newton
Wes Newton was de tegenstander in de tweede ronde en ook hij was niet opgewassen tegen het scorende geweld van de Nederlander. Het werd 4-1 en het gemiddelde kwam uit op 102,54.

Derde ronde – Raymond van Barneveld (98,56) 4-3 (95,27) Ronnie Baxter
In de derde ronde kwam er wel een echte test voor Barney, Ronnie Baxter maakte het de Nederlander ongelofelijk moeilijk. Het begin van de wedstrijd ging gelijk op en van Barneveld maakte eenvoudig 2-1 in sets. In de vierde set kwam hij ook 2-1 voor en kreeg hij pijlen om de set te pakken. Dit lukte niet en Baxter pakte uiteindelijk de set door 123 te finishen op de bull, met van Barneveld op tops. De heren knokten door tot 3-3 in sets en uiteindelijk was er een allesbeslissende leg nodig om de wedstrijd te bepalen. Dit was hetzelfde scenario als in 2007 tegen Lloyd en Taylor en werd langzaam de specialiteit van Barney. Na het bullen was het Baxter die mocht beginnen aan de beslissende leg en dat deed hij met 99. Van Barneveld begon zelf met een 140 score, in een leg waarin elke triple nodig was. Beide heren raken de volgende beurt geen triple, maar dan gooit Baxter uit het niets een maximale score: 180! Van Barneveld antwoord slechts met 81 en staat niet op een finish. Na twee slechte beurten komt Baxter uit op 67 en Barney op 60, maar Baxter mag het als eerste proberen. Hij start met triple 17, dus twee kansen om de wedstrijden te winnen op dubbel 8 maar hij mist. Hierna doet van Barneveld wat hij tot nu toe altijd heeft gedaan, de kans pakken wanneer hij hem krijgt. Hij gooit 60 uit met twee pijlen en er volgt een ontploffing van emotie bij de Hagenees. Hij gaat door naar de kwartfinale.

Kwartfinale – Raymond van Barneveld (106,68) 5-1 (95,28) Jelle Klaasen
En die kwartfinale werd een Nederlands onderonsje en wat voor één. Voor de eerste keer sinds de verloren BDO WK finale in 2006 kreeg van Barneveld de kans om revanche te nemen op een WK podium tegen Jelle Klaasen. Het was niet de eerste keer dat ze elkaar troffen op een groot podium, want eerder dat jaar speelde ze twee keer tegen elkaar in de Premier League. Beide keren was Barney een maatje te groot.

Klaasen begon goed en hij pakte direct de eerste set af met 3-1. Maar het was Barney die in de tweede set liet zien hoe deze wedstrijd zou gaan verlopen, hij pakte deze af van Klaasen met 3-0 en 116 gemiddeld.

Vooral het finishen van Barney zou in het verloop van de wedstrijd subliem zijn, elke kans die hij krijgt op een finish tussen 60 en 100 zou hij uitgooien. Nadat hij 4-1 in sets maakt, gebeurt er in de zesde set iets wat nog nooit eerder gebeurd was. In de tweede leg gooit van Barneveld de eerste 9-darter ooit op het PDC WK: 180-180-triple20-triple19-dubbel12. Het zal waarschijnlijk ook de coolste 9-darter uit de historie zijn, want Barney verblikt of verbloost niet, hij geeft nog wel een vuistje en knipoog aan Jelle. Gelukkig ging de zaal wel helemaal door het lint. Het was tevens ook de eerste 9-darter van caller George Noble. In deze set komt het op de vijfde leg aan en deze pakt Barney dankzij een 161 finish.

Halve finale– Raymond van Barneveld (95,38) 6-4 (91,14) James Wade
In de halve finale wachtte nummer drie van de plaatsingslijst James Wade. The Machine zat midden in zijn piekperiode, in het jaar voorafgaand aan het WK won hij onder andere The UK Open. Tot 4-4 in sets was het stuivertje wisselen, beide mannen kregen het niet voor elkaar om een gat te slaan. Het was van Barneveld die de negende set mocht beginnen en hij pakte deze overtuigend met 3-0. Nog een set was nodig voor de overwinning en alles wees op een alles beslissende set. Maar ook de tiende set was voor van Barneveld en ook deze pakte hij met 3-0, zijn laatste drie pijlen waren triple 20, 20 en dubbel 10.

Finale – Phil Taylor (110,94) 7-1 (101,18) Raymond van Barneveld
De Nederlander kon zich gaan opmaken voor een herhaling van de WK finale van 2007, Phil Taylor had namelijk voor de 15e keer een finaleplek bemachtigd op het PDC WK. Tot op dat moment had hij alleen het jaar ervoor de finale niet gehaald. En Taylor was duidelijk een man met een missie dat jaar, hij gooide elke ronde (op de eerste na) een 100+ gemiddelde en in de finale deed hij iets wat tot op heden nog nooit eerder vertoond was. Maar voordat de finale überhaupt begon had van Barneveld het zichzelf al ongelofelijk moeilijk gemaakt, bij zijn opkomst kreeg hij een oranje vlag in zijn handen geduwd en deze nam hij mee het podium op. Hiermee begon hij te wapperen en nadat er enkele boe-geluiden hoorbaar waren jutte hij het publiek ook nog op door wat handgebaren te maken. Taylor verslaan in een WK finale is al lastig, helemaal wanneer de zaal ook nog eens tegen je is. Uiteindelijk heeft van Barneveld dat jaar zijn WK-revanche gehad op Jelle Klaasen. En Taylor zou die van hem krijgen op van Barneveld.

Taylor schoot uit de startblokken en liet niets heel van Barney in de eerste twee sets, hij won ze allebei met 3-0 en noteerde 110 gemiddeld. Set 3 mocht Raymond beginnen en wonder boven wonder wist hij deze ook te houden met 3-2. Zelf noteerde hij een gemiddelde van 87 tegen 104 van Taylor, maar toch was het genoeg.

De vijf sets die volgden waren allemaal voor Taylor. Barney kreeg in totaal nog twee pijlen om een set te winnen. Maar als er gekeken wordt naar de setgemiddeldes van Taylor van set 4 tot en met set 8, is het niet gek dat hij elke set won: 119, 115, 109, 114 en 114 gemiddeld. Dit geweld resulteerde in een eindgemiddelde van 110,94, een gemiddelde in de finale van een WK die tot op de dag van vandaag nog niet geëvenaard is.

#1 2007: De titel!
Wat een entree had Raymond van Barneveld op het PDC WK. Wie had op 19 december 2006 durven dromen dat Barney bij zijn debuut direct de titel zou pakken, helemaal omdat 11 van de 13 edities daarvoor een prooi waren voor Phil Taylor. Het was niet zijn eerste grote titel bij de PDC, want een half jaar eerder won Raymond de UK Open. Daar schakelde hij Taylor uit in de kwartfinale in een absolute thriller die hij met 11-10 won.

Eerste ronde – Raymond van Barneveld (88,99) 3-0 (77,55) Mitchell Clegg
De eerste wedstrijd van Raymond op het WK was tegen de jongste deelnemer allertijden, de Australiër Mitchell Clegg, die net een maand 16 jaar was. Uiteindelijk was dit ook te zien in de uitslag, Raymond was met 3-0 te sterk en de jonge Australiër gooide 78 gemiddeld.

Tweede ronde – Raymond van Barneveld (96,13) 4-3 (91,18) Colin Lloyd
Omdat Raymond als 32e geplaatst was voor het WK, kwam hij in de tweede ronde tegenover de nummer één van de plaatsingslijst: Colin Lloyd. De finale van 2007 is en blijft DE wedstrijd van het toernooi, maar deze wedstrijd in de tweede ronde werd uiteindelijk een echte kraker. Lloyd neemt een 3-0 voorsprong in sets en in set 1 en 3 gooit van Barneveld slechts 85 gemiddeld. In de vierde set lijkt van Barneveld eindelijk wakker te worden, hij wint deze overtuigend met 3-0 en 110 gemiddeld. De vijfde set gaat moeizamer, Barney pakt deze nipt met 3-2 mede dankzij twee 100+ checkouts (126 en 121). Lloyd mist wel een pijl voor de wedstrijd in leg 5 op de bull.

De zesde set mag van Barneveld beginnen en het is een pareltje, uiteindelijk wint iedereen zijn eigen leg wat 3-3 in sets betekent. Lloyd krijgt wel weer een pijl voor de wedstrijd in de vijfde leg, maar weer mist hij de bull.

In de beslissende set gaat het helemaal tot het gaatje, beide mannen houden elke keer hun eigen leg. Lloyd mist wel weer twee pijlen voor de wedstrijden, deze keer twee keer op tops (in leg 8 mist hij 145 en in leg 10 104). Bij 5-5 in legs gooit van Barneveld in de single bull en Lloyd erbuiten, waardoor Raymond de beslissende leg mag beginnen. In tegenstelling tot Lloyd pakt Barney wel direct de eerste kans om de wedstrijd te winnen, hij gooit een 15-darter terwijl Lloyd stond te wachten op 102.

Derde ronde – Raymond van Barneveld (102,48) 4-0 (79,65) Rico Vonck
De weg naar de finale verloopt verder erg soepel en hij verliest geen set meer in de drie wedstrijden die hierna volgden. In de derde ronde wacht verrassend genoeg medelandgenoot Rico Vonck. Van Barneveld zet hem met 4-0 en ruim 102 gemiddeld aan de kant.

Kwartfinale – Raymond van Barneveld (96,31) 5-0 (84,35) Alan Tabern
In de kwartfinale was Barney een maatje te groot voor Alan Tabern die hij met 5-0 en 96 gemiddeld pakt.

Halve finale – Raymond van Barneveld (99,23) 6-0 (86,42) Andy Jenkins
Ook in de halve finale kostte het Barney geen moeite, nummer 12 van de plaatsingslijst Andy Jenkins stond tegenover hem. Maar ook dit werd een whitewash en Jenkins pakte uiteindelijk maar vier legs in deze wedstrijd.

Finale – Raymond van Barneveld (101,06) 7-6 (100,99) Phil Taylor
Aan de andere kant van het speelschema deed Phil Taylor precies hetzelfde, alleen hij deed het zonder moeite. Hij verloor slechts twee sets in vijf wedstrijden. Hij leek even getest te gaan worden in de tweede ronde door de Ier Mick McGowan die uiteindelijk een gemiddelde van 101,82 noteerde. Maar Taylor zette hier moeiteloos 109 gemiddeld tegenover en won met 4-1.
Zoals eerder genoemd, werd de finale een waar spektakelstuk en er gebeurde een hoop ook achter de schermen. Om te beginnen kwam Taylor op met een fel oranje shirt, misschien wilde hij een statement maken. Dat deed hij in ieder geval wel in de eerste drie sets. Hij won ze alle drie en Barney kreeg slechts vier pijlen voor een dubbel, waarvan één raak. Nadat Taylor 3-0 maakte, verlieten de heren het podium voor een break en er gebeurde iets in de pauze wat ervoor zorgde dat de wedstrijd compleet kantelde. Taylor vond het nodig om iets te zeggen tegen iemand uit het gevolg van Barney, net de trigger die nodig was om Raymond zijn ogen te laten openen en te vechten voor de titel. Dit werd na de pauze ook meteen duidelijk, Barney pakt set 4 (de set van Taylor) met 3-0 en in derde leg gooit hij 170 uit. Het is niet meteen duidelijk, maar Taylor is aangeslagen. Zoals altijd bijt hij op zijn pijlen en zoekt hij contact met het publiek, maar de vijfde set is het oranje shirt uit en is hij in het wit. Vervolgens houden de heren steeds hun eigen set, totdat Raymond in set 10 een gemiddelde van 109 noteert en Taylor weer breekt. Hij maakt er 5-5 in sets van. Set 11 is ook voor Barney, ondanks dat hij met 2-0 achter komt: stand 6-5. Set 12 is één van de spannendste van het hele WK. Taylor mag weer beginnen, maar Raymond weet dat wanneer hij deze wint hij ook de titel pakt. Barney breakt Taylor direct in de eerste leg. Taylor doet hetzelfde in leg 2. Leg 3 breakt Barney weer, in 12 pijlen. Taylor mist één pijl op de dubbel en Barney gooit 121 uit op de bull. Leg 4, hij mag zelf beginnen, maar hij krijgt geen pijl voor de titel. Taylor breekt namelijk weer en gooit vervolgens een 12-darter om de stand weer gelijk te trekken: 6-6.

Een alles beslissende set in de finale van het WK, Taylor had het al twee keer eerder meegemaakt. De eerste verloor hij van John Part, de tweede won hij van Kevin Painter. Voor Raymond moet het een kleine déjà vu zijn geweest, want qua scoreverloop verloopt deze hetzelfde als tegen Lloyd. Beide mannen houden hun eigen legs en bij 5-5 moet er op de bull gegooid worden om te bepalen wie de sudden death leg mag beginnen. Phil gooit als eerste en raakt de single bull, de dart zit net onder bullseye en dus perfect voor Barney die zijn pijl erbovenop legt. Barney begint met 100, Taylor met 180! De drie pijlen die hierna volgen zijn prachtig, vol overtuiging, vol geloof en vastberadenheid: Triple 20, triple 20, triple 20. Voor de tweede keer in 10 seconden schreeuwt Russ Bray zijn keel schor en de camera pakt de blik van Taylor terwijl hij klaar gaat staan op het perfecte moment. Dit was misschien wel hét moment van de finale, Taylor is geknakt door een 180. Taylor gooit 20, 19 en 1. Barney pakt hierna door, gooit 105 en zet zich weg op 116. Taylor probeert het nog met een 133 score maar het is te weinig. Van Barneveld gooit direct triple 20 met zijn eerste pijl en hij weet dat hij vier pijlen heeft voor de titel. Hij mist 116, maar hij staat wel op tops met drie pijlen in de hand. Taylor zet zich in de volgende beurt weg op 90 en dan is het moment daar voor van Barneveld om geschiedenis te schrijven en een fantastisch toernooi te besluiten met de titel. Dubbel 20 is met één pijl raak en voor de eerste en laatste keer is hij bij de PDC wereldkampioen.

PDC World Championship Barney Facts
- Raymond van Barneveld speelde 13 PDC WK’s, 14 inclusief het aanstaande WK;
- Hij speelde 54 wedstrijden op het WK, hij won er 41 en verloor er 13 (waarvan één om de derde plek tegen Mark Webster in 2010);
- Hij speelde 315 sets en 743 legs;
- Hij gooide 348 keer een 180 score;
- Hij gooide twee keer een 170 finish: in de eerste ronde van 2015 tegen Rowby-John Rodriguez en in finale van 2007 tegen Taylor;
- Hij won het toernooi één keer in 2007, werd één keer tweede in 2009 en vierde in 2010. Verder haalde hij vijf keer de halve finale, twee keer een kwartfinale, twee keer een derde ronde en twee keer werd hij uitgeschakeld in de eerste ronde.

Dit artikel is geschreven door Bas Engelen voor www.mastercaller.nl en hebben wij met zijn toestemming geplaatst. Bas zorgt ook voor de statistieken voor het Twitteraccount Premium Dart Data en voorziet ons ook regelmatig van data.