In de spotlight met Paul Nicholson, The Asset

Deze keer staat de altijd opvallend aanwezige Paul Nicholson 'In de spotlight'. Nicholson werd geboren op 10 mei 1979 in het Engelse Newcastle en hij luistert naar de bijnaam 'The Asset'. Nicholson heeft de laatste jaren flink aan de weg getimmerd met als hoogtepunt het winnen van de Players Championships finals in 2010. Verder is zijn opkomst richting het podium altijd een gebeurtenis. Hij draagt dan altijd een zonnebril en zal geheel in eigen stijl het podium betreden. Nicholson beschikt ook over een Australische nationaliteit aangezien hij verschillende jaren daar gewoond heeft.

Voordat hij toernooien ging gooien bij de PDC kende hij een sterk jaar in Australië. Hij won in 2008 maar liefst vijftien toernooien en wist zich daarmee te plaatsen voor de Grand Slam of Darts. Hij kwam in 2008 dan ook naar het befaamde toernooi in Wolverhampton waar hij in de groep geplaatst werd bij Gary Anderson, Kevin Painter en Darryl Fitton. In zijn eerste partij mocht hij aantreden tegen de Schot en tot ieders verbazing wist Nicholson deze partij met 5-4 te winnen. Ondanks deze knappe prestatie moest hij wel zijn meerdere erkennen in zowel Kevin Painter als in Darryl Fitton. Dit resulteerde er dan ook in dat hij de tweede ronde niet wist te halen en alweer vroeg naar huis mocht.

Zijn carrière kwam hierna in een stroomversnelling. Hij wist zich doormiddel van de DPA rankings te plaatsen voor het PDC World Championship. Hierin trof hij in de eerste ronde Adrian Gray. Nicholson walste over Gray heen en pakte 9 legs op rij zonder er ook maar één af te staan. In de tweede ronde versloeg hij misschien wel het grootste talent van dat moment, namelijk Adrian Lewis. The Jackpot moest er met 4-3 in sets aan geloven. Na het verslaan van één van de grootste talenten stond er in de volgende ronde één brok ervaring te wachten. Nicholson mocht het namelijk gaan opnemen tegen Dennis Priestley. Hij kwam op een 2-0 achterstand maar pakte daarna vier sets op rij om zo dartslegende Dennis Priestley uit te schakelen. The Asset trof in de kwartfinale The Machine. Nicholson gaf goed partij maar moest uiteindelijk in James Wade zijn meerdere erkennen. Tot op heden is dit nog altijd zijn beste prestatie op het PDC World Championship. In 2010 verloor hij in de eerste ronde van Terry Jenkins en in 2011 was verrassend genoeg Peter Wright in de tweede ronde te sterk.

Na een teleurstellend WK in 2010 wist hij vlak hierna zijn eerste en tot nu toe enige televisietoernooi te winnen, namelijk de Players Championship Finals en hij deed dit in stijl. In de eerste ronde versloeg hij overtuigend Dennis Priestley en in de tweede ronde moest Steve Beaton er aan geloven. Daarna werd Adrian Lewis op het nippertje verslagen en in de halve finale zou Nicholson voorbij Taylor moeten als hij dit toernooi zou willen winnen. The Power werd uiteindelijk in een kraker van een partij met 10-9 verslagen. Nicholson was in deze partij ijzersterk tijdens het finishen. Met o.a. een 170-, 130-, 121- en een 104-finish werd Taylor naar huis gestuurd. In de finale stond Mervyn King op hem te wachten. Tot op dat moment wonnen de spelers die Taylor uit het toernooi hadden gegooid zelden het toernooi, maar Nicholson dacht hier anders over en won met 13-11 van The King in de finale. Hij mocht met de overwinning 60.000 pond bijschrijven en steeg hard in de PDC rankings.

Zou het winnen van de Players Championship Finals de echte doorbraak betekenen? Het leek er in 2010 nog niet op aangezien Paul een moeizame periode kende. Tijdens de UK Open werd hij al in de derde ronde naar huis gestuurd door Gary Anderson en tijdens de World Matchplay was Steve beaton met 10-3 in de eerste ronde te sterk. Tijdens de World Grand Prix van 2010 mocht hij het opnemen tegen Simon Whitlock. Vele keken uit naar deze partij aangezien beide heren inmiddels al van zich hadden laten spreken bij de PDC. Uiteindelijk was Whitlock de betere in deze partij en stuurde daarmee Nicholson alweer vroegtijdig naar huis.

Op het einde van 2010 mochten beide heren als een team gaan werken tijdens het WK voor landen. Nicholson en Whitlock mochten de eer van Australië hoog proberen te houden. Op papier waren ze één van de sterkere teams. Ze wisten de halve finale te bereiken waar ze het mochten gaan opnemen tegen team Wales dat bestond uit Mark Webster en Barrie Bates. Deze halve finale bleek uiteindelijk tot het uiterste te gaan. Webster versloeg Nicholson, Nicholson won op zijn beurt weer van Bates en zag zijn teamgenoot zowel van Bates als Webster winnen. De tussenstand was hierdoor 3-1 in het voordeel van team Australië. Het enige wat nog gespeeld moest worden was de koppelpartij. Het team dat deze zou winnen zou twee punten krijgen. In een zenuwslopende partij trokken de mannen uit Wales aan het langste eind. Met een tussenstand van 3-3 zou het allemaal aankomen op een beslissende leg. Barrie Bates en Mark Webster wisten hier als eerste de dubbel te vinden om daarmee de finale plek veilig te stellen ten koste van Simon Whitlock en Paul Nicholson.

Ondanks een teleurstellend WK in 2011 ging alles weer snel de betere kant op voor Nicholson. Hij wist twee vloertoernooien op zijn naam te schrijven en liet ook weer van zich spreken tijdens de televisietoernooien. Tijdens de UK Open van 2011 wist hij Gary Anderson en Phil Taylor te verslaan om zo de kwartfinales te bereiken. De latere winnaar van het toernooi, James Wade, bleek hier te sterk voor The Asset. Tijdens de World Matchplay van 2011 versloeg hij Colin Osborne in de eerste ronde maar in de tweede ronde bleek de Nederlander Raymond van Barneveld op dat moment een maatje te groot. Opvallend aan die partij was dat Nicholson twee kruisjes op zijn hand had staan die hij ook regelmatig aan de camera liet zien. Dit bleek later te maken te hebben met een worstelaar waar Nicholson groot fan van is. Tijdens het European Championship schopte hij het ook tot de kwartfinales. Wederom stond er een partij tegen Phil Taylor op televisie in de planning. Nicholson had tot nu toe nog nooit verloren van The Power op tv. In een spannende partij was het deze keer toch Taylor die aan het langste eind trok en Nicholson incasseerde daarmee zijn eerste nederlaag tegen Phil Taylor op tv.

Paul Nicholson draait nu pas een paar jaar mee bij de PDC, maar hij heeft zeker al van zich laten horen. Is het niet met de darts, dan wel met de show er omheen. Nicholson is iemand die echt een imago hoog probeert te houden en hij doet dit geheel op eigen manier. Het publiek verwelkomt hem regelmatig met het nodige boegeroep maar Nicholson heeft vaker aan gegeven in interviews dat dit hem alleen maar sterker maakt. Hoe dan ook zal The Asset altijd een opvallende verschijning blijven in de dartswereld.
.